เด็กบางคนไปโรงเรียนวันแรกไม่ร้องซักนิดเลย เพราะเค้าเห็นพี่ ๆ ที่บ้าน หรือพี่ ๆ ข้างบ้านไปโรงเรียนกันทุกวัน ก็อยากจะไปบ้าง รู้สึกตื่นเต้น ดีใจที่ได้ไปโรงเรียนวันแรก มันเหมือนฝันที่เป็นจริง ประมาณนั้นเลย แต่พอผ่านไปได้สัก3-4 วัน หนู ๆ ก็จะเริ่มรู้สึกไม่อยากไปโรงเรียน ด้วยเหตุผลที่หลากหลาย
1. คิดว่าพ่อแม่ไม่รักแล้ว พามาอยู่โรงเรียนทุกวัน
2. อยากได้ความรักความอบอุ่นจากพ่อแม่เหมือนเดิม คือจากเคยอยู่บ้านจะเป็นที่ 1 ได้รับการเอาใจทุกอย่าง แต่อยู่ที่โรงเรียน คุณครูมีนักเรียนหลายคน
3. ยังไม่ชินกับคน และสถานที่ มีแต่คนแปลกหน้ามากมาย
4. ไม่ได้ทำตามใจตนเอง เพราะต้องเรียนรู้การทำตามกฎ และตารางเวลา
5. ไม่ชอบการลาจาก เด็กบางคนร้องไห้แค่ตอนที่พ่อแม่ไปส่ง แต่พอพ่อแม่กลับไปก็ร่าเริงเป็นปกติ
ฯลฯ
2. อยากได้ความรักความอบอุ่นจากพ่อแม่เหมือนเดิม คือจากเคยอยู่บ้านจะเป็นที่ 1 ได้รับการเอาใจทุกอย่าง แต่อยู่ที่โรงเรียน คุณครูมีนักเรียนหลายคน
3. ยังไม่ชินกับคน และสถานที่ มีแต่คนแปลกหน้ามากมาย
4. ไม่ได้ทำตามใจตนเอง เพราะต้องเรียนรู้การทำตามกฎ และตารางเวลา
5. ไม่ชอบการลาจาก เด็กบางคนร้องไห้แค่ตอนที่พ่อแม่ไปส่ง แต่พอพ่อแม่กลับไปก็ร่าเริงเป็นปกติ
ฯลฯ
เด็ก ๆ ต้องปรับตัวมากเหลือเกินค่ะ คุณพ่อคุณแม่ต้องใกล้ชิดกับลูกมาก ๆ คุยกับคุณครูว่าลูกเราเป็นอย่างไร กินข้าวได้มั้ย เข้ากับเพื่อนได้มั้ย วันนี้เป็นอย่างไร เราจะได้รับมือกับลูกได้ตรงจุดค่ะ
แนวทางแก้ไข ที่จะช่วยให้ผ่อนหนักเป็นเบานะคะ
1. บอกรักลูกทุกวันค่ะ ให้เค้ารู้ว่าเรารัก และบอกถึงประโยชน์ของการมาโรงเรียน ให้เค้าเข้าใจ ว่ามีประโยชน์ต่อตัวลูกแค่ไหน อย่านึกว่าลูกไม่เข้าใจค่ะ เด็กเดี๋ยวนี้ฉลาดสุด ๆ แม่น้องอีฟสนับสนุนการเลี้ยงลูกด้วยเหตุผลค่ะ
2. ให้รางวัล สำหรับเด็กเล็ก ๆ ที่เพิ่งไปโรงเรียนช่วงแรก ๆ ลองให้ "ดาว..ความดี" ค่ะ อันนี้เคยใช้กับน้องอีฟมาแล้ว ดาวกระดาษที่พับใส่ขวดโหลแบบนั้นหน่ะค่ะ ถ้าลูกไม่ร้องไห้แม่จะให้ดาว แล้วก็พับให้เค้าถือไปโรงเรียนทุกวันตอนเช้า มันเหมือนเป็นกำลังใจด้วยค่ะ หรือจะลองเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นก็ได้นะคะ
3. ไม่เอาเรื่องไปโรงเรียนมาขู่ เช่นถ้าลูกดื้อ แม่จะพาไปส่งโรงเรียน เป็นต้น
4. สำหรับน้องที่ร้องไห้ เวลาไปส่งเป็นประจำ ต้องประสานงานกับคุณครูค่ะ ให้คุณครูมารับช่วงต่อทันที ที่เราไปส่ง อาทิ เดินมารับที่รถสำหรับเนอสเซอรี่เล็ก ๆ คือ อุ้มไปเลย ไม่ทันตั้งตัว แล้วพาไปเล่นก่อนอะไรแบบนี้ อย่าเพิ่งเอาเข้าห้องเรียน ถ้าเป็นโรงเรียนก็ให้มารับไปทันทีที่ไปส่งค่ะ แต่สักพักลูกจะมีความรู้สึกว่าไม่อยากให้แม่หนีไป นั่นแหละค่ะ ตอนนั้นเราก็รีบบอกไปเลยว่า ลูกอยากให้แม่อยู่ส่งลูกนาน ๆ ใช่มั้ย เราจะหอมแก้มกัน กอดกัน แต่หนู่ต้องเลิกร้องไห้ แม่ถึงจะอยู่ส่งได้นะคะ อะไรแบบนี้
5. อีกวิธีหนึ่งก็คือ ไม่ส่งถึงห้องค่ะ ส่งแค่ครึ่งทาง ให้เค้าเดินต่อไปเอง อันนี้ต้องประสานงานกับคุณครูด้วยนะคะ ที่โรงเรียนน้องอีฟเค้าสอนให้นักเรียนเดินเข้าห้องเองค่ะ ในหัวข้อ หนูทำได้ จะสังเกตว่าช่วงนั้นเด็ก ๆ จะเดินเข้าไปห้องเรียนเองกันเป็นแถว แล้วก็ไม่ร้องไห้ด้วยค่ะ
2. ให้รางวัล สำหรับเด็กเล็ก ๆ ที่เพิ่งไปโรงเรียนช่วงแรก ๆ ลองให้ "ดาว..ความดี" ค่ะ อันนี้เคยใช้กับน้องอีฟมาแล้ว ดาวกระดาษที่พับใส่ขวดโหลแบบนั้นหน่ะค่ะ ถ้าลูกไม่ร้องไห้แม่จะให้ดาว แล้วก็พับให้เค้าถือไปโรงเรียนทุกวันตอนเช้า มันเหมือนเป็นกำลังใจด้วยค่ะ หรือจะลองเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นก็ได้นะคะ
3. ไม่เอาเรื่องไปโรงเรียนมาขู่ เช่นถ้าลูกดื้อ แม่จะพาไปส่งโรงเรียน เป็นต้น
4. สำหรับน้องที่ร้องไห้ เวลาไปส่งเป็นประจำ ต้องประสานงานกับคุณครูค่ะ ให้คุณครูมารับช่วงต่อทันที ที่เราไปส่ง อาทิ เดินมารับที่รถสำหรับเนอสเซอรี่เล็ก ๆ คือ อุ้มไปเลย ไม่ทันตั้งตัว แล้วพาไปเล่นก่อนอะไรแบบนี้ อย่าเพิ่งเอาเข้าห้องเรียน ถ้าเป็นโรงเรียนก็ให้มารับไปทันทีที่ไปส่งค่ะ แต่สักพักลูกจะมีความรู้สึกว่าไม่อยากให้แม่หนีไป นั่นแหละค่ะ ตอนนั้นเราก็รีบบอกไปเลยว่า ลูกอยากให้แม่อยู่ส่งลูกนาน ๆ ใช่มั้ย เราจะหอมแก้มกัน กอดกัน แต่หนู่ต้องเลิกร้องไห้ แม่ถึงจะอยู่ส่งได้นะคะ อะไรแบบนี้
5. อีกวิธีหนึ่งก็คือ ไม่ส่งถึงห้องค่ะ ส่งแค่ครึ่งทาง ให้เค้าเดินต่อไปเอง อันนี้ต้องประสานงานกับคุณครูด้วยนะคะ ที่โรงเรียนน้องอีฟเค้าสอนให้นักเรียนเดินเข้าห้องเองค่ะ ในหัวข้อ หนูทำได้ จะสังเกตว่าช่วงนั้นเด็ก ๆ จะเดินเข้าไปห้องเรียนเองกันเป็นแถว แล้วก็ไม่ร้องไห้ด้วยค่ะ
แต่ถึงอย่างไร เด็กก็ยังเป็นเด็กค่ะ ลูกอาจจะกล้าบ้าง ไม่กล้าบ้าง กลับมาร้องไห้บ้าง ไม่ร้องไห้บ้าง เหมือนน้องอีฟ บางวันก็ยังร้องอยู่เลยค่ะ คุณพ่อคุณแม่ท่านใดมีประสบการณ์อื่น ๆ ขอเชิญมาช่วย Share ข้อมูลดี ๆ ด้วยกันนะคะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น